Auteur archief:Dominique XOXO

Donderdag kreeg ik de data voor de scans en wederom moeten we een lange adem hebben. Het duurt nog een poos voor ik aan de beurt ben en ondertussen ben ik aan het zoeken naar een nieuwe balans. En dat is best wel een beetje een struggle.

Na een lange dag wachten werd ik dan eindelijk gebeld met de uitslag van de PET-CT scan. Wat heeft de chemo gedaan, hoe staan we er nu voor en wat zijn de volgende stappen?

Maandag in de krant, maar nu al online te lezen! Lees verder voor de link naar het artikel.

Helaas, vandaag geen plek in de krant. Voor je gaat zoeken en zoeken… je gaat me niet vinden. Waarschijnlijk maandag… En nu ik toch aan het typen ben, ook nog even een update!

Wat is tijd toch een vreemd fenomeen. Vandaag is het een jaar geleden dat ik de diagnose borstkanker kreeg en de chirurg me verzekerde: “Ik ben er van overtuigd dat we je hier goed doorheen gaan krijgen”. Hoe anders bleek de realiteit. Het lijkt zowel de dag als gisteren als een leven geleden.

De vlag kan uit; de chemotherapie zit er op! 4 maanden, bijna 22 weken, 151 dagen, 3636 uren… Wat was het een bijzondere periode en wat is er veel gebeurd. Tijd voor een terug- en vooruitblik!

Tot in de laatste meters in de eindsprint houden we het spannend! Mogelijke trombose, uitgedroogd slijmvlies dat loslaat, uitslag op handen en rondom ogen, en nog een heleboel meer… Tijd voor weer een nieuwe update!

Wat. Een. Week. En dan refereer ik niet aan afgelopen week, maar de week ervoor. Ik vermoed zomaar dat ie in de boeken in gaat als “de genadeklap”. Ervoor was het pittig; nu is het pittig in het kwadraat. Die laatste loodjes die het zwaarst zouden zijn? Het is dus niet voor niets een cliché, maar écht zo.

Het zijn die spreekwoordelijke laatste loodjes die het zwaarst zijn. Of ze het zwaarst van de gehele kuur zijn, weet ik niet. Maar dat ze zwaar zijn, dat is zeker. Na 17 weken chemo achter de kiezen, begint mijn lijf aardig tegen te sputteren.

Officieel zijn we op de helft! YAY! Acht chemo’s gehad en nog evenveel te gaan. Qua tijd zijn we er gelukkig al ruimschoots overheen: 14 weken achter de rug en nog “slechts” acht te gaan als alle kuren vanaf wekelijks doorgaan zoals gepland. Dan zou ik 21 december m’n laatste kuur hebben. “Slechts” tussen haakjes, want het begint allemaal wat moeizamer te gaan, zowel fysiek als mentaal.